با همان سیصد و دلتنگ نفر برگــــــــــــــردی!
تا ظهورت چقدر فاصله داریم آقا؟
آه از جمعه‌ی بی تو گله داریم آقا
جمـعــه را سرمــه کشیدم مــگر برگـــردی
با همان سیصد و دلتنگ نفر برگــــــــــــــردی
زندگـــی نیست ممــات است، تورا کم دارد
دیدنت ارزش آواره شدن هـــــــــــــــم دارد
هیچ کس تاب و تب چشم تو را درک نکـرد
هیچکــــــس اشک شب چشم تو را درک نکرد
مــــا کجـــا درد کشیدیم بـــه اندازه ی تــو
روز و شب گریـــــه ندیدیم به انــدازه ی تـــــو
منّتـــی بر سر ما هم بگذاری بـــد نیسـت
آه کم چشــــــم به راهم بگذاری، بد نیست
نگرانم که پس از مردن من برگردی
پای تابوت، سر بردن من برگردی
به نظر می رسد این فاصله ها کم شدنی‌ست
غیر ممکن تر از این خواسته ها هم شدنی ست
دارد از جـــاده صدای جرســی می آیــد
مژده ای دل که مسیحــا نفسی می آید
منجــــی ما به خداوند قســـم آمدنی است
یوسف گـــــم شده، ای اهل حرم آمدنی است
ما برای خودمان اینهمه گفتیم بیا
نذر کردیم به پای تو بی‌افتیم بیا
تا ببینیم تو را تا به کجا باید رفت
شب جمعه نکند کرب و بلا باید رفت…
صابر خراسان
_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-